piątek, 18 grudnia 2015

Akcja Testowania Produktów NaszeZoo

Jakiś czas temu podjęłam współpracę ze sklepem Nasze Zoo w ramach Akcji Testowania Produktów.
Paczka miała być niespodzianką, więc z niecierpliwieniem oczekiwałam na kuriera ;)

Do przetestowania otrzymałyśmy piłkę ze sznurem ZOLUX Dental oraz ciastka z kawałkami warzyw Herbal Pets.



Na pierwszy ogień poszły ciastka. Ciastka jak ciastka... Wszystko co da się wziąć do pyska dla Santy jest jadalne. Z tego względu nie mogę obiektywnie stwierdzić czy jej smakowały czy o prostu zjadła, bo jej dałam.
Ciastka są bardzo twarde (aż się sama zdziwiłam). Ich twardość i kształt ma się przyczynić do usuwania kamienia nazębnego.  Ciastka pachną i wyglądają jakby były posypane wegetą :P

SKŁAD: mąka pszenne graham, woda, grysik warzywna (marchew, pasternak, korzeń cykorii).
ANALIZA: białko 11,8%, tłuszcz 1,6%, popiół 3,2%, włókno 11,4%.

Moja opinia:
Ciastka Herbal Pets, to przekąski dla psa "w ciągu dnia". My raczej nie stosujemy tego typu przekąsek. Zwłaszcza, że pod ręką mamy zawsze pełno świeżych marchewek i jabłek.


Ciastka można zakupić TUTAJ
 ________________________________________________________________________

Od razu jak zobaczyłam piłkę Zolux Dental, to powiedziałam NO NIE! Ten nieszczęsny sznur...
Santa kocha piłki pod każdym względem. Te małe, duże i ogromne. Ze względu na to, że na treningu używam tylko jedynej właściwej piłki firmy Gappay, postanowiłam, że wyjmę ten sznur i dam Sancie ją potłamsić. Kiedyś miała już podobne jajo do czyszczenia zębów i zostawiając ją z nim na kilkanaście minut został mi po nim tylko kawałek sznurka.


Santa ma swoją kulę do wylewania emocji, którą pomemla i idzie spać.
Piłkę Zolux Dental gryzła kilka (!) godzin i nie nudziło jej się!
Piłka wydaje się być niezniszczalna.
Jest bardzo dobrze wykonana i gdyby nie ten sznur była by prawie idealna. (prawie, bo jak wyżej przeczytaliście jedyny słuszny wybór to Gappay :D ).
Po każdej stronie piłki ulokowano pasy z różnymi typami żłobień, wypustek i miękkich szczotek, które mają pomagać przy czyszczeniu zębów psa.

Moja opinia:
Według mnie piłka jest bardzo dobrze wykonana. Spełnia swoje zadanie. Wydaje się że gryzienie jej sprawia psu dodatkową przyjemność "w pysku". Dla mnie pozytywne zaskoczenie i na pewno piłka posłuży nam na długi czas.


Piłkę można zakupić TUTAJ

środa, 2 grudnia 2015

Piesek czy suczka?

Mogę się założyć, że każdy z Was przynajmniej raz w życiu usłyszał na spacerze tekst "piesek czy suczka" od osoby, której pies właśnie biegnie w nasza stronę.

Jakby to miało znaczenie z czyich zębów ten nieszczęsny piesek zginie... ;)

Co tym ludziom ubzdurało się, że jak piesek podbiegnie do suczki to się nic nie stanie? (i na odwrót). Liczą na miłość od pierwszego wejrzenia?
Nie wiem. Kurde, nie wiem!
Nie wiem czy ci ludzie takie ograniczenie myślenia i przewidywania dziedziczą, czy pracują nad tym latami.


Ja wiem, że niektórzy psy mają z przypadku i ten pies jest dla nich jednym wielkim wrzodem w życiu. Ale widuję i wypindrzone damy z równie wystrojonymi pieskami i podejrzewam, że stać ich na smycz albo chociaż na kilka lekcji pt. : "jak nauczyć psa przywołania?"

 Problem akceptacji i tolerancji innych poza swoich nosem w naszym społeczeństwie jest poważny. Wiem, że nie da się zbawić całego świata. Wiem, że dla ludzi najefektywniejsza nauka jest wtedy, kiedy dostaną za coś karę. Samo uświadamianie nic nie daje.

Kilka osób już się nauczyło pilnować swoje psy, kiedy piesek biegł do słodkiej suczki, a ta suczka prawie go zabiła.

Nic mnie tak nie wkurza na spacerze jak biegające luzem psy!
Sama puszczam Santę ze smyczy. Jasne, po to jest spacer. Ale do jasnej cholery, co jest w skomplikowanego w zawołaniu psa?!
Co do czego, to każdy jest wygadany jeśli chodzi o bronieniu swoich racji, ale żeby wypowiedzieć dwa słowa "do mnie", to większość zapomina języka w gębie.

Zawsze, gdy widzę psa na horyzoncie wołam do siebie Santę. Niestety muszę przewidywać reakcję swojego psa, obcego psa i jeszcze reakcję tego durnego człowieka.

Robiłam to zawsze - gdy Santa ignorowała psy, i teraz, gdy Santa boi się psów i jest w stanie psa dosyć mocno poturbować jeśli się jakiś na nią rzuci.


Ten post zawiera wiele emocji. Negatywnych emocji. Po prostu brak mi już siły. Pracuję dzień w dzień z psem. Z psem, który boi się psów. Tak, boi się. Jest to uciążliwe, zwłaszcza, że do listopada tamtego roku problem z psami nie istniał. Psy były tłem, były ignorowane. Niestety ciąża urojona i hormony robią swoje. Efekty uboczne są dla nas nieco kłopotliwe.
Zawirowanie hormonalne i kilka ataków ze strony psów dały się we znaki. (psów ulicznych, no bo to, ze jakiś pies u kogoś przebywa, a cały dzień biega po ulicy, to nie jest pies domowy).
Ze strachu nie da się wyjść "od tak". Pierwsze fazy strachu dosyć szybko przygasiłam. Ale potem znowu zaczęły się ataki.

Zdarzały się ataki podczas załatwiania swoich potrzeb fizjologicznych - tak, kiedy Santa sikała podbiegł pies i ją zaatakował (myślałam, że sama rozszarpie tego psa). Pierwszy raz miałam okazje zobaczyć jak pies biegnie z końca ulicy sprintem i wbija się mojego psa...
Było jeszcze kilka przypadków, ze strony psów-szczekaczy, które skutecznie też wkurzały Santę.

W każdym przypadku, kiedy dochodziło do spięcia, to JA musiałam ratować czyjegoś psa. Nikt, powtarzam NIKT nawet nie przyspieszył kroku, kiedy to ich pies był przygniatany przez wielkiego owczarka.
Nikt nawet się nie odezwał słowem. Nigdy nie usłyszałam "przepraszam". To ja pytałam się czy psu się nic nie stało, bo chyba tylko ja jestem odpowiedzialna za czyny swojego psa...


 I tak, dzień w dzień wychodząc z psem na spacer staram się przechodzić przy jak największej ilości psów. Z każdym psem, jest postęp. Santa nie zwraca uwagi na psy, do czasu. Do czasu, kiedy znowu jakiś kundel jej nie zaatakuje.
Cholery idzie dostać!!
Nie można się zrelaksować na spacerze, bo musisz się zastanawiać "a ten to zapnie tego psa?", " a ten pies biegnie po śmierć czy się zatrzyma?"

 I gdy słyszę te cudowne słowa "piesek czy suczka?" to mam ochotę puścić Santę i samej podejść do tej osoby złapać za łeb i walnąć kilka razy głową o mur.