wtorek, 7 marca 2017

Jak BARF zmienił pieskie życie

Jestem wygodnym człowiekiem, a do tego strasznym leniem. Do tego kompletnie nie wyobrażałam sobie trenować z psem i nie móc go niczym pożywnym nagrodzić.
 
Nie no, BARF? Jakaś abstrakcja.
Do czasu.

Szukałam jakiś naturalnych specyfików na gronkowca. Ani antybiotyki nie działały (jedynie zaleczyła tego Gnojka do następnej wilgoci, albo obniżenia odporności, np cieczki.), ani dobre karmy, ani witaminki, cuda wianki. Chuchanie i dmuchanie też nie podziałało.

Czytałam coraz więcej o surowym żywieniu psów, coraz więcej czytałam o tym jaki syf jest w  suchej karmie. Przerażało mnie, to co dzieje się z biegiem czasu w psim organizmie.

Podjęłam decyzję.
Przechodzimy na BARF.
Nieoceniona była pomoc Kamili, która z cierpliwością i szczegółowo odpowiadała na każde nawet najprostsze pytania. Zresztą do tej pory to robi, za co bardzo Jej dziękuje.
Chyba jak każdy, kto przechodził na surowe karmienie wpadał w panikę, bowiem legendy i mity krążące wokół tej diety są nieprawdopodobne.

W między czasie zmieniłam Sancie karmę z markusa na caniverę. Chciałam zobaczyć jak zareaguje na karmę standardową (markus jest tłoczony na zimno). Długo mieszałam jej te dwa rodzaje karmy i w momencie, gdy 3/4 dawki stanowiła canivera, tak szybko pies zaczął tracić na wadze, sierść wypadała jak przy przyjmowaniu chemii. Każde głaskanie psa kończyło się odkurzaniem całego pokoju. Sierść nie muszę mówić, ze z przyzwoitej zmieniła się w trociny.

Nie ma co czekać do końca worka, bo z owczarka zrobi mi się nagi peruwiańczyk. Cały worek wydany za pół darmo - byle tylko to ktoś wziął - i do sklepu po mięso.

I tak zaczęła się nasza mięsna przygoda.
Po 2 tygodniach sierść przestała wypadać, zaczęła się błyszczeć. Z czasem zrobiła się mięciutka, a jednocześnie nie zatraciła swoich wodoodpornych właściwości.
Zęby są idealnie czyste i nie śmierdzi jej z pyska jak z groty niedźwiedzia.

Ale najważniejsze. Uszy! Od 4 miesięcy nie było u nas gronkowca. A przecież przeszłyśmy najtrudniejszy czas - jesień i zimę i teraz mokra wiosnę. ba! Była nawet cieczka. Tu kolejny fenomen. Wcześniej Santa liniała raz do roku - jej sezon zrzucania sierści to ok 365 dni.. ;) W tym roku Santa zaczęło lekko zrzucać sierść z tydzień przed cieczką, zakończyła wylinkę jakoś w połowie.
I już.
To jest cudowne.

Po ok 2 miesiącach zrobiłam kontrolne badania, który wyszły bardzo dobrze.

Nie zostanę BARFnym fanatykiem, bo sama będę musiała sięgnąć co jakiś czas po suchą karmę.
Natomiast nigdy już nie wrócę do karmienia samą suchą karmą.